(Geschreven naar aanleiding van beelden die Hij mij gaf, voor, tijdens en na een moeilijke tijd, een tijd waarin ik na bijna 23 jaar een glimp mocht ontvangen van Zijn doel, Zijn weg voor mij.) Daar sta ik dan, alleen…Niet wetende hoe lang deze weg zal zijn.
De bomen en struiken komen op mij af.
Het donker is aanwezig, overal hoog gras met doornenstruiken.
Er zijn nare stemmen, ze nemen mijn gedachten in beslag.
Haal me hieruit! Iemand?
Is er een uitweg?
Ik ga maar op weg, want wat kan ik anders?
Stil staan is geen optie.
Want..Daar, kijk daar, enorm in de verte, daar is licht.
Maar hoever, hoe lang nog tot ik daar ben?
Er is iemand, ben ik toch niet alleen?
Hij raakt me aan, trekt aan mijn pols.
Hij zegt: “Kom, we gaan op weg.”
“Maar hoe dan?”
“Gewoon. Gaan.” zegt Hij met een lach.
Er gaat van alles door mijn hoofd.
De andere stemmen raken wat meer op de achtergrond.
Deze stem, hij klinkt zacht, maar fijn, het geeft dát beetje vertrouwen om toch maar te gaan lopen.
Niemand heeft ooit zó gesproken tegen mij, het voelt vertrouwder dan ooit.
Dus? Gewoon? Gaan?
Stap voor stap.
Donker maakt plaats voor een klein lampje voor mijn voet.
Zie ik waar dit heen gaat?
Waar eerst nachtmerries waren komen nu steeds meer uitzonderlijke dromen.
Hij blijft trekken, liefdevol neemt Hij mij mee vooruit, “blijf gewoon maar lopen, Ik ben bij je, je hoeft alleen maar te gaan, Ik zal voor je zorgen.”
“Zie je die bomen al?”In de verte zijn bomen vol groen, vol vruchten.
Vol verwachting ben ik, ik wil naar die bomen!
Ik hunker naar die vruchten!
Wat gaat deze weg mij brengen?
Ik krijg steeds meer zin om de weg te vervolgen, te gaan naar die verfrissende kleuren en geuren.
Toch.. is het ook spannend, want de weg terug vervaagt, ik kan niet meer terug, hij is afgesloten, hij wordt opgebroken, kan ik dit wel?
Dus, ik kan echt naar waar ik van droomde?
Naar datgene waarvan ik altijd dacht dat het onmogelijk was, dat ik er niet voor gemaakt was?
Hij trekt iets harder, en laat me zien dat ik nog meer in beweging mag komen en blijven.
Af en toe alvast een kleine vrucht, energie om door te blijven wandelen.
Weer kijkend in de verte, zie ik daar ook water?
“Dat kan ik wel gebruiken! O, hoe lang nog?”
“Geduld, hou vol, je zult straks een overvloed aan water hebben.
Eerst hebben we nog genoeg tijd om te wandelen, te praten, te luisteren.
Blijf in beweging, daar krijg je energie van.
Pluk vast de vruchten die je tegenkomt, ze helpen je vooruit.
Ze leiden je naar het doel.”
“Het doel?”
“Wat is dat?”
Gewoon. Gaan.
Ik ga op weg, steeds meer (zelf)vertrouwen, benieuwd naar dat dat doel wat Hij voor mij heeft.
Hij vertelt mij over verschillende vrouwen, die in de put zitten, vrouwen zonder eigenwaarde, vrouwen die niet weten hoe ze moeten leven, die geen doel hebben, blijven staan op dat donkere pad, die nog niet aan hun hand meegetrokken worden. Ze hunkeren naar iemand, iets, die hen eruit trekt en meeneemt.
“Kijk, neem mijn woorden in je op, doe er iets mee, maar blijf nu vooral gaan, samen gaan we op weg naar dat water. We gaan het samen uitdelen, aan die vrouwen die straks daar ook zullen uitkomen."
Hij zegt: “Ik heb je gemaakt omdat ik van je hou. Ik wil niets liever dan dat jij gelukkig bent.
Je bent puur, geliefd, volmaakt voor mij.
Ga maar, deel het maar uit.”
“Ja! Ja, ik ga..! Ik ben nu zover gekomen, het voelt goed, dit mag iedereen gaan ervaren!”
De bomen worden steeds voller, voller met kleuren en de mooiste vruchten, in overvloed.
Het water komt mij tegemoet, nooit meer honger, nooit meer dorst, alleen naar Hem die mij dit gegeven heeft, Hij die mij hierheen leidde.
Mag ik jou meenemen?
Ga je mee op weg?
Gewoon. Gaan. Naar aanleiding van dit verhaal heb ik nog drie liedjes als tip om te luisteren, zie onder de foto de linkjes naar Youtube.
1. https://youtu.be/RHNPGayz-qw You're gonna be ok - Mendel Yael
2. https://youtu.be/krj5cQbbzX4 God wijst mij een weg - Remco Hakkert
3. https://youtu.be/Rnow8WuGH00 Een weg naar U - Sela
Heb jij nog vragen, opmerkingen, iets te delen? Ik hoor het graag :)
Liefs,
Mendel