Vandaag wil ik het hebben over angst, over het behouden en overwinnen.
Is angst (on)gezond voor mij? Wat heeft angst met mij gedaan de afgelopen jaren?
De afgelopen jaren heb ik eigenlijk altijd vanuit mijn gevoel, mijn angsten geleefd.
Door het verleden was ik onbewust voor veel dingen bang geworden. Ik durfde o.a. op een gegeven moment niet meer alleen thuis te zijn 's avonds, niet in het donker over straat te gaan en simpele dingen zoals alleen boodschappen doen of een stukje wandelen waren een enorme uitdaging. Wat als ik net de verkeerde persoon tegenkom, wat als er iemand inbreekt, wat als die enge grote hond mij aanvalt, wat als mijn dochtertje weer ziek wordt?
Aan de ene kant allemaal reële angsten, want het komt nou eenmaal voor, maar waren ze ook zo belangrijk dat ik dan maar thuis moest blijven of dingen moest ontwijken?
Jarenlang heb ik dit niet helemaal doorgehad, ik kon gewoon niet anders, ik raakte in paniek zodra ik ook maar dacht aan het idee.
Het resulteerde o.a. erin dat Daan (mijn man) altijd thuis moest zijn 's avonds, of dat er iemand anders was, je raad het al, dit leverde strijd op, ook omdat mijn man niet meer zijn 'eigen' dingen kon ondernemen.
Het zorgde er ook voor dat ik steeds meer geïsoleerd raakte, ik werd steeds ongelukkiger maar had niet door dat dit door mijn eigen angsten kwam. Lees verder onder de foto:
Een mooie illustratie die ik eens tegenkwam:
In een dorpje kregen kinderen van hun ouders te horen dat ze absoluut niet naar de top van de berg mochten gaan, want daar leefde een monster. Generatie op generatie hadden kinderen deze waarschuwing ter harte genomen en niemand durfde de berg op. Op een dag waren er een aantal jongens die besloten naar de top te gaan. Ze wilden het monster van dichtbij zien en kijken of ze het konden verslaan. Ze zorgden voor proviand en gingen op weg naar de berg. Halverwege stopten de jongens, ze hoorden een enorm gebrul. Het stonk er en de helft van de groep ging weer terug naar beneden, de rest ging wel door. Naarmate ze steeds hoger kwamen merkten ze dat het monster kleiner was dan ze verwacht hadden, toch brulde het nog steeds en de stank was vreselijk. Weer rende er een aantal schreeuwend de berg af. Behalve één jongen, hij deed een grote stap naar voren, terwijl hij dat deed kroop het monster ineen en werd het net zo groot als de jongen zelf. De jongen deed nog een stap naar het monster en weer kromp het ineen. Op een gegeven moment was de jongen nog dichter naar hem toe gekomen dat hij het kon oppakken. Hij hield het in zijn hand en vroeg: 'Wie ben jij eigenlijk?'Met een klein, zacht en piepend stemmetje zei het monster: 'Mijn naam is, angst.'
Een illustratie van hoe angst werkt en hoe je het kunt blijven confronteren tot het uiteindelijk steeds kleiner wordt en niet meer zoveel voorstelt. Dit is precies wat ik afgelopen jaar (en de komende tijd) heb mogen leren. Stap voor stap, angst voor angst. Uiteraard met heel veel hulp, goede gesprekken en heel veel gebed. Ik heb veel dingen voor mijzelf gehouden, nu weet ik dat het uitspreken ervan erg belangrijk is, het werkt helend en je staat er niet alleen voor. Ik heb geleerd alles op mijn tijd te doen, nu niet meteen te denken dat ik nergens bang voor mag zijn.
Angst kan heel nuttig zijn, bijv. als je met je kindje wilt oversteken op een drukke straat, maar zodra angst over jouw leven heerst is dit uiteraard ongezond voor je.. Inmiddels kan mijn man weer zijn eigen hobby's uitoefenen en avondjes weg, durf ik 's avonds af te spreken en te fietsen en zo gaan we stap voor stap steeds verder! :) Natuurlijk ben ik nog weleens bang en er valt nog genoeg te overwinnen, ik probeer altijd de waarheid voor ogen te houden en samen met God op weg te gaan, Hij is er altijd en overal bij, daar put ik enorm veel uit!
Heb jij angsten? Heb je er weleens over nagedacht wat jou tegenhoud om iets te gaan doen, of juist niet te gaan doen?
Kies jij voor de simpele weg, loop je terug, blijf je staan, of ga jij die bergtop op?
Ik hoop dat dit je mag bemoedigen, dat je naar de top zult gaan en zult ervaren dat angst jouw leven niet hoeft te bepalen, dat het zo klein mag worden dat je zo vrij mogelijk met Hem mag gaan leven!
Ik wens je een hele fijne week toe!
Liefs,
Mendel